'Met de allerliefste oma!'
Dat was standaard hoe telefoongesprekken begonnen als ik haar een kaartje had gestuurd. Ik hoop dat ik die stem en dat enthousiasme altijd in mijn hoofd kan blijven horen.
Want dat was ze. De allerliefste.
Dat was oma.
25/03/1928 - 28/03/2020
Ze vond al mijn avonturen maar spannend en soms gevaarlijk. Maar ondertussen was zij degene die met haar rollator de markt over ging op zoek naar de persoon die net daarvoor geld uit haar portemonnee gepikt had.
Want je moest niet denken dat ze dit soort dingen zomaar liet gebeuren.
Zo was oma.
Oma sprak zich uit en kwam voor zichzelf op. Ze was tot het eind toe scherp en kritisch en was op veel vlakken moderner en ruimdenkender dan veel mensen jonger dan haar.
Ons gezin bestaat ondertussen uit meerdere samengestelde gezinnen en voor oma waren we allemaal gelijk.
En ook dat is typisch oma.
Pasgeleden vertelde ik haar dat ik het zo mooi vind dat ze zich altijd uitspreekt over onrechtvaardigheid of als ze het ergens niet mee eens is. Dat ze zich niet in een hoekje laat zetten. En dat ik me goed realiseer dat dat bijzonder is. Vooral omdat dat toen zij jonger was helemaal niet de bedoeling was dat je dat als vrouw deed.
Waarop ze met triomf in haar stem zei dat ze daar toch zeker geen rekening mee hoeft te houden. Het maakte namelijk voor oma niet uit wie je was.
Zo was oma.
Ik leerde daarvan en als ik ergens dankbaar voor ben is het wel dat ook ik deze eigenschap bezit. Wat ik haar vertelde.
Ze moest er om lachen. Maar was ook een beetje trots. Vooral op mij.
Dat was oma.
Ze was altijd attent en belangstellend.
Altijd warm. Ze wilde altijd alle nieuwtjes weten en had geen terughoudendheid om dingen te vragen.
Zo was oma.
De laatste jaren gingen we geregeld samen op stap. Ik maakte belachelijk veel foto’s van haar. Maar mijn favoriet is die van haar blije en lachende gezicht naast alle orchideeën die ze kreeg op haar 90e verjaardag.
Want dat waren haar lievelingsbloemen.
Die stokkige planten waar ik niets moois in kan zien zullen me altijd een warm gevoel geven.
Want dat was oma.
Nooit meer zal ik ‘dag meisje’ horen zoals alleen zij dat kon zeggen.
Dus zeg ik nu nog een allerlaatste keer.
Dag allerliefste oma
Rust zacht liefste oma. In alles wat ik doe zit een beetje van jou.