Ik word wakker van de buurvrouw die haar voordeur dichttrekt. Gisteren was de vuilniswagen mijn wekker, vandaag is het de buurvrouw, morgen misschien wel de vogels.
Heerlijk vind ik het zonder wekker en vooral, ik doe het zo goed op wakker worden wanneer mijn lichaam of hoofd het tijd vindt. De koffie die naast mijn bed staat (jaja, luxe!) drink ik vandaag terwijl hij nog warm is.
Ik denk dat ik dat toch lekkerder vind dan die steenkoude koffie van gisteren.
Ondertussen maak ik plannen. Wat wil ik allemaal doen vandaag? In ieder geval schrijven en de foto’s van 2 shoots bewerken. Misschien dan nog een blogje met de foto’s van 1 van die shoots. Maar, bedenk ik me, ook die facturen wil ik maken vandaag en een stukje extra administratie ga ik doen.
Fenomeentje wanneer ik erg op tijd wakker wordt. Dan voel ik zelfs de behoefte om dingen te doen die ik normaal het liefst uit de weg ga. Of het nou de administratie, de orde op mijn bureau of de was is.
De dag begint met een koude douche (echt, probeer t eens een week) en daarna het papierwerk. Vervolgens ontbijt ik met een mooi artikel erbij waarna ik zo door vlieg naar mijn photoshop om daarna aan een nieuwe blogpost te beginnen.
Wanneer ik halverwege mijn blogpost ben kriebelt het. Ik moet iets anders doen. Samen met een vriendin rauzen op trampolines blijkt te werken als een dolle.
Ondanks de duizelingwekkende salto’s (oké oké, halve salto’s) wordt mijn hoofd er donders scherp van.
Terwijl ik van de ene naar de andere trampoline vlieg vormen zich mooie zinnen en bedenk ik me dat ik heel blij en energiek wordt van het intensieve bewegen tussendoor. Geen vaste werktijden, geen pauzes op geplande momenten, geen verplichtingen. Wel verantwoordelijkheden, een boel zaken die afgehandeld moeten worden én een heleboel vrijheid. In die vrijheid alle ruimte om het te doen zoals ik het wil doen, natuurlijk, ik ben eigen baas. Maar mensen (en bazen) kom op, laat je eens wakker maken omdat de buurman naar de wc gaat en laat je werk eens voor wat het is om een stukje te gaan hinkelen. Ja, die vuilniswagen waar ik wakker van werd kwam ook pas rond 11 uur langs rijden. In coma tot wanneer dat de meesten al minstens 2 uur aan het werk zijn. Het zijn maar mooi twee uur extra om die productiviteit, creativiteit en blijheid tot het hoogste niveau te trekken.
Deze blogpost verscheen eerder als column in Ygenwijs, magazine 10.
